Turist rehberliği öğrencilerinin sosyal etkileşim kaygısı üzerine bir araştırma

Abstract

Sosyal kaygı (anksiyete) bozukluğu, özellikle ergenler arasında yaygın bir psikiyatrik durumdur. Sosyal etkileşim kaygısı olan bireyler başkaları ile iletişimlerinde geçmişte yaşadıkları başarısızlardan yola çıkarak sosyal karşılaşmalardan kaçınma ya da çekilme gibi olumsuz duygular sergilemektedirler. Turizm sektörünün emek yoğun olması ve insana dayalı bir hizmet sektörü olmasından dolayı riskli bir alan olması özelliğini korumaktadır. Turist rehberliği mesleği büyük bir bilgi donanımı ve kendini geliştirme zorunluluğu gerektirmektedir. Bunun nedeni; turistler bir destinasyona gittiği zaman karşılarına çıkan ilk kişinin turist rehberlerin olmasıdır. Sosyal etkileşim kaygısı ise, bireylerin sosyal ortamlardan kaçınmasına ya da bu tür ortamlardan korkmasına neden olmaktadır. Bu nedenle, bazı meslek gruplarında bu gibi durumlar olumsuz etki yaratabilmektedir. Bu çalışmada, turist rehberliği lisans bölümüne devam eden öğrencilerin sosyal etkileşim kaygı düzeyleri göz önüne alınarak onların eğitimleri sonrasında rehberlik mesleğine devam edip etmeyecekleri demografik özellikleri baz alınarak incelenmektedir. Bu araştırma beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde araştırmaya yönelik problem, amaç, önem, sınırlılık ve tanım bulunmaktadır. İkinci bölümde kuramsal çerçeve ve ilgili araştırmalar olmak üzere iki kısımdan oluşmaktadır. Alan yazının ilk bölümü olan kuramsal çerçevenin alt bölümleri sosyal psikoloji, sosyal kaygı, sosyal etkileşim kaygısı ve bağlamları ve turizmde rehberlik kavramlarından oluşmaktadır. İkinci kısım olan ilgili araştırmalar bölümünde ise yurt içi ve yurt dışı araştırmaları olmak üzere iki ayrı başlık bulunmaktadır. Araştırmanın üçüncü bölümünde ise araştırmanın yöntemi açıklanmıştır. Dördüncü bölümde ise bulgular ve yorumları içermektedir. Son bölüm ise sonuçları ve bu sonuçlara ilişkin önerileri kapsamaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu Balıkesir Üniversitesi Turizm Fakültesi Turist Rehberliği öğrencileri oluşturacaktır. Veri toplama aracı olarak, Sosyal Etkileşim Kaygısı Ölçeği (SEKÖ) ve Sosyal Fobi Ölçeği (SFÖ) kullanılmıştır.

Social anxiety disorder is a common psychiatric condition. Individuals who are anxious about social interaction show negative feelings such as avoiding or withdrawing from social encounters based on their past failures. The tourism sector is a labor-intensive and human-based service sector and thus it is a risky area. The profession of tourist guidance requires a great knowledge of equipment and the necessity of self-development. This is because; When tourists go to a destination, the first person to come across is the tourist guides. Anxiety of social interaction causes individuals to avoid or fear social environments. Therefore, in some occupational groups such situations may have a negative impact. In this study, considering the social interaction anxiety levels of the students attending an undergraduate degree in tourist guidance, it will be examined whether they will continue the guidance profession after their education or not according to their demographic characteristics. This research consists of five chapters. In the first part, the problem, aim, importance, limitation, and definition of the research are presented. The second part consists of two parts: a theoretical framework and related research. The sub-sections of the theoretical framework, which is the first part of the literature, consist of the concepts of social psychology, social anxiety, anxiety, and contexts of social interaction and guidance in tourism. In the second part of the related research section, there are two separate headings, domestic and international research. In the third part of the research, the method of the research is explained. In the fourth section, it contains findings and interpretations. The last section covers the results and recommendations related to these results. The study group of the study will consist of Balıkesir University Tourism Faculty Tourist Guidance students. Social Interaction Anxiety Scale (SIAS) and Social Phobia Scale (SPS) were used as data collection tools.