Türkiye’deki katı atık depolama alanlarının durumu ve depolimerizasyon sistemlerinin uygulanabilirliği

Abstract

Çalışmada seçilen bir bölgede evsel katı atıklardan ortaya çıkan geri dönüştürülemeyen atıkların potansiyeli ve bu atıklar için alternatif değerlendirme/geri kazanım seçeneği olan depolimerizasyon prosesi ile sıvı/gaz yakıt üretimi incelenmiştir. Belirlenen 20 yerleşim yerinden veriler toplanarak katı atık bünyesinde geri dönüşümü sağlanan kâğıt, cam, plastik ve metal fraksiyonları ile birlikte organik atık ve tıbbi atık oranlarına ait veriler de toplanmıştır. Seçilen yerleşim yerlerinin düzenli depolama sahalarının olduğu ve geri dönüşümü sağlanamayan tüm atıkların (tıbbi atıklar sterilize edilmekte) deponi sahasına gömüldüğü tespit edilmiştir. Geri dönüştürülemeyen özellikle plastik karışımlı atıklar tüm atıkların yaklaşık %15-20’sini kapsamaktadır. Bu atıkların deponi sahalarına gömülmeyip tekrar yakıt olarak kullanılması, deponi sahalarının ömrünü uzatmasının yanında önemli miktarda da enerji elde edileceği belirlenmiştir. Yapılan inceleme ve araştırmalarda geri dönüştürülmeyen atıkların değerlendirilmesi için epolimerizasyon prosesinin oldukça uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Depolimerizasyon ile isteğe veya ihtiyaca bağlı olarak hem sıvı hem de gaz yakıtın üretilebilmesi ve yakıtların çevre kirliliği oluşturmadan enerji eldesinin olması en önemli avantajı olarak görülmektedir.

In the study, a selected region preserves the production of liquid/gas fuel with the depolymerization process of non-recyclable wastes from domestic solids and an alternative recycling/recovery option for these wastes. In order to obtain the remainder in the waste by solidifying the upper parts of 20 determined settlements, the ratio of air to waste organic and waste water ratios was collected along with paper, glass, plastic and metal fractions. It has been determined that the selected settlements have containment and storage areas and all non-recyclable wastes (medical wastes are sterilized) are buried in the landfill. Non-recyclable wastes, especially those with plastic mixtures, comprise approximately 15-20% of all wastes. These wastes are not buried in the landfills, but reused as fuel, prolonging the life of the landfills, as well as obtaining a significant amount of energy. In the examinations and configurations made, it was decided that the depolymerization process would be quite suitable for the evaluation of non-recyclable wastes. It is seen as the most important advantage that it can be obtained by depolymerization or that both liquid and gaseous fuels can be produced depending on the need and that the fuels can obtain energy without causing environmental pollution.