Hz. Peygamber döneminde Hz. Ebû Bekir’in sahâbe arasındaki konumu

Abstract

Hz. Ebû Bekir Kureyş’in alt kolu konumunda olan Benî Teym kabilesine mensuptur. Benî Teym az sayıda mensubu bulunan küçük bir kabiledir. Cahiliye döneminde kan davalarını karara bağlamak ve diyet belirlemek anlamını ifade eden eşnâk görevi bu kabile tarafından ifa edilmiştir. Hz. Ebû Bekir ilk iman edenlerden biri olarak pek çok konuda Hz. Peygamber’e yardımcı olmuştur. Tebliğ faaliyetinde bulunmak ve köleleri satın alarak özgürlüğüne kavuşturmak önemli hizmetlerindendir. Allah yolunda malının tamamını infak ederek ashâb arasında cömert kişiliğiyle tanınmıştır. Mi‘rac hadisesinden sonra Hz. Peygamber tarafından “es-Sıddîk” olarak isimlendirilmiştir. Kur’an’da da ismi zımnen geçtiği kabul edilmektedir. Ferasetli, temkinli ve soğukkanlı olan Hz. Ebû Bekir bütün bu özellikleriyle sahâbîler arasında öne çıkan mümtaz bir şahsiyettir. Hz. Peygamber’in mağara ve hicret arkadaşı olması, en çok onunla istişare etmesi ve hastalandığında mihrabı ona tevdi etmesi gibi hususlar Hz. Ebû Bekir’i ayrıcalıklı kılmıştır. Hz. Peygamber’in methine mazhar olduğu gibi ashâb tarafından da hürmet ve itibar görmüştür. Hz. Peygamber ile münasebeti ashâb ile olan münasebetlerinde önemli ve belirleyici rol oynamıştır.

Abu Bakr belonged to a branch of the tribe of Quraysh, by the name of Benī Taym. This little sub-tribe consisted of a very few number of people. The duty of ashnaq, that is, the resolution of the blood feuds and determination of ransom was performed by this tribe in the era of Jahiliyyah. As one of the first Muslims Abu Bakr helped Muhammed (pbuh) from the earliest days. Some of his most important contributions of this period are his efforts to spread the religion, and his purchasing of slaves and consequently freeing them. He was well known for his limitless generosity for the cause of the God’s religion. He was named as-siddiq after the Mīrāj. His name is mentioned in the Qoran implicitly. Along with these characteristics, Abu Bakr was also one of the most eventempered among the sahaba. Being Prophet’s companion in the cave and during the Hijrah, and being his most confident consultant and Prophet’s substitute in the mihrab during illness, earned him a special place in Prophet’s regard. He was repeatedly praised by the Prophet himself and his companions. His relations with other companions are mostly modeled on his relationship with the Prophet himself.