Statik ve dinamik germe egzersizlerinin bacak kuvveti ve dikey sıçrama performansına etkisi

Abstract

Bu çalışmada, bacak kuvveti ve dikey sıçrama performansı üzerine statik ve dinamik germe yöntemlerinin etkisi değerlendirilerek, bu iki parametre üzerinde hangi germe yönteminin etkili olabileceğini belirlemek amaçlanmaktadır. Deneysel araştırma modelinin kullanıldığı bu çalışmada örneklem büyüklüğünün belirlenmesi amacıyla G*Power güç analizi kullanılmış ve toplam 64 kişi araştırmaya dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında; vücut ağırlığı ve vücut kitle indeksi ölçümlerinde Tanita BC 418 Segmental baskül, boy uzunluğu ölçümünde Mesilife Mst-200 boy ölçer, bacak kuvvetinin ölçümünde ISOMED 2000 izokinetik dinamometre ve dikey sıçrama ölçümleri için Seven Elektronik SE- 167 cihazı kullanılmıştır. Verilerin analizi için SPSS 26 programı kullanılmıştır. Normal dağılım gösteren verilerin analizinde bağımlı örneklem t testi (Paired samples t test) kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre 30°/s açısal hız dominant bacak, 240°/s açısal hız dominant bacak ve 240°/s açısal hız non dominant bacak ölçümlerinde hamstring ve quadriceps kaslarının kuvvet parametrelerinde ve esneklik parametrelerinde dinamik germe egzersizi lehine anlamlı fark tespit edilmiştir. 30°/s açısal hız non dominant bacak ölçümlerinde hamstring ve quadriceps bacak kuvvetinde statik veya dinamik germe arasında herhangi bir fark tespit edilmezken, esneklik parametrelerinde ise dinamik germe egzersizi yapan bireylerin performansının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Dikey sıçrama performansı incelendiğinde ise dinamik germe egzersizinin statik germe egzersizine göre daha etkili olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak, bu çalışma, dinamik germe egzersizlerinin sporcuların antrenman programlarına dahil edilmesinin, performans artışı sağlama ve sakatlanma riskini en aza indirme açısından önemli olduğunu göstermektedir. Dinamik germe, kuvvet ve esneklik üzerinde üstün etkiler yaratarak, özellikle yüksek hızda gerçekleştirilen egzersizlerde ve patlayıcı hareketlerde sporcuların performansını en üst düzeye çıkarabilir.

This study aims to evaluate the effects of static and dynamic stretching methods on leg strength and vertical jump performance, determining which stretching technique may be more effective for these two parameters. In this experimental research design, a G*Power power analysis was used to determine the sample size, and a total of 64 participants were included in the study. Data collection involved the use of the Tanita BC 418 Segmental scale for body weight and body mass index measurements, the Mesilife Mst-200 stadiometer for height measurement, the ISOMED 2000 isokinetic dynamometer for leg strength measurement, and the Seven Electronics SE-167 device for vertical jump measurements. Data analysis was conducted using SPSS 26 software, and a paired samples t-test was employed to analyze normally distributed data. According to the findings, a significant difference in favor of dynamic stretching was observed in the strength and flexibility parameters of the hamstring and quadriceps muscles during 30°/s angular velocity for the dominant leg, 240°/s angular velocity for the dominant leg, and 240°/s angular velocity for the non dominant leg measurements. No significant difference was found between static and dynamic stretching in the leg strength of the hamstring and quadriceps during 30°/s angular velocity for the non dominant leg, while dynamic stretching yielded higher performance in flexibility parameters. Furthermore, dynamic stretching was found to be more effective than static stretching in enhancing vertical jump performance. In conclusion, this study demonstrates the importance of incorporating dynamic stretching exercises into athletes' training programs for performance enhancement and minimizing the risk of injury. Dynamic stretching exerts superior effects on strength and flexibility, optimizing athletes' performance, particularly in high-speed exercises and explosive movements.