Türkiye'de yerel yönetim reformları ve mahalle yönetimi

Abstract

Neolitik çağlarda artan sosyal ve ekonomik ilişkiler günümüz yerel yönetim anlayışının temelini oluşturmuştur. Globalleşen dünya düzeninde büyük yankı uyandıran yeni kamu yönetimi anlayışı ve buna bağlı olarak dönüşen yerel kurumlar Avrupa Birliği'ne uyum sürecinin de etkisiyle Türk yerel yönetim anlayışında köklü değişimler meydana getirmiştir. Türk yönetim sisteminde modernleşme düşüncesi Tanzimat dönemiyle batı örnek alınarak başlamıştır. Bu süreçte ihtiyaçlar doğrultusunda belediye, köy ve il idareleri kurulmuştur. Ancak söz konusu idareler yapılandırılırken merkeziyetçi Türk yerel yönetim anlayışına uygunluk gözetilmediğinden reform ihtiyacı hissedilmiştir. Reform süreci yabancı uzman raporu, hükümet programları ve beşer yıllık kalkınma planları ekseninde gelişim sürecini tamamlamaktayken 6360 sayılı kanunun 14 ilde köylerin tüzel kişiliğini kaldırıp Büyükşehir Belediyesi teşkilatlanması kurması idari bir birim olarak mahallenin önem kazanmasına neden olmuştur. Artan hizmet yükü ve bayındırlık hizmetleri BŞB'lerinin eski köy yeni mahalle birimlerine yeterli ölçüde hizmet götürememesine neden olmuştur. Bu doğrultuda mahalle birimlerinin katılım ve hizmet açısından eksiklikleri "Kırsal Mahalle ve Kırsal Yerleşik Alan Yönetmeliği" kapsamında yeniden düzenlenmiştir. Bu araştırmanın amacı Türk yerel yönetim anlayışını gerçekleşen yerel yönetim reformları çerçevesinde dönemsel perspektiften ele alarak idari bir birim olan mahalleye ilişkin çalışmaların yeterliliğini ele almaktır.

Increasing social and economic relations in Neolithic times have formed the basis of today's understanding of local government. The new understanding of public administration, which has a great impact on the globalizing world order, and the local institutions that have transformed accordingly, have brought about radical changes in the Turkish understanding of local government with the effect of the adaptation process to the European Union. The idea of modernization in the Turkish management system began with the Tanzimat period, taking the example of the west. During this process, municipal, village and provincial administrations were established in line with the needs. However, since compliance with the centralist Turkish local government approach was not taken into account when structuring these administrations, the need for reform was felt. While the reform process was completing the development process on the axis of foreign expert report, government programs and five-year development plans, the fact that law No. 6360 abolished the legal personality of villages in 14 provinces and established the Metropolitan Municipality organization caused the neighborhood to gain importance as an administrative unit. The increasing service load and the inability of the public works services departments to provide adequate services to the old village and new neighborhood units have caused. In this direction, the shortcomings of neighborhood units in terms of participation and service have been reorganized within the scope of the "Rural Neighborhood and Rural Built-up Area regulation. The aim of this research is to consider the Turkish understanding of local government from a periodic perspective within the framework of local government reforms that have taken place and to address the adequacy of studies related to the neighborhood, which is an administrative unit.