Öğretmen yetiştirmede web 2.0 ve dijital video teknolojilerinin kullanılarak öğretmenlik öz-yeterliğinin geliştirilmesi

Abstract

Bu araştırmada öğretmenlik uygulaması dersinde Web 2.0 teknolojileri ve dijital video kullanımının öğretmen adaylarının öğretmenlik öz-yeterliği üzerindeki etkisini incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi 2009-2010 Bahar Yarıyılında Balıkesir Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü’ nde Öğretmenlik Uygulaması dersini alan 10 öğrenciden oluşmaktadır. Öğretmenlik Uygulaması dersi boyunca tüm öğrencilerin ders anlatımları belirli aralıklarla üçer defa video kaydına alınmış ve kaydedilen bu görüntüler Web 2.0 tabanlı bir sosyal paylaşım ağı olan “Facebook” üzerinden paylaşıma açılmıştır. Paylaşılan videolar öğrenciler, uygulama öğretmenleri ve öğretim elemanı tarafından izlenmiş ve videolara yorumlar yazılmıştır. Tschannen-Moran ve Hoy (2001) tarafından geliştirilen ve Çapa, Çakıroğlu ve Sarıkaya (2005) tarafından Türkçeye uyarlanan Öğretmenlik Öz-Yeterlik Ölçeği ön-test ve son test olarak uygulanmıştır. Ayrıca, Facebook platformundaki videolara yapılan yorumlar öğretmen adaylarının öz-yeterliğindeki gelişimleri incelemek üzere nitel veriler olarak toplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmen adaylarının öğretmenlik öz-yeterliğinde istatistiksel olarak pozitif yönde bir değişim (p=0,009) olduğu ve nitel verilerin bu değişimi desteklediği saptanmıştır. Çalışmanın sonucu olarak, Web 2.0 teknolojilerinin dijital videolar ile birlikte öğretmen yetiştirmedeki kullanımı, öğretmen adaylarının öz-yeterliğini geliştirmede etkili bir araç olarak tespit edilmiştir.

The purpose of this study is to examine the effects of employing web 2.0 technologies and digital videos on the self-efficacy of teacher candidates during the teaching practice course at the faculty of education. The sample of the study consists of 10 teacher candidates who are students at the department of Computer Education and Instructional Technology, Necatibey Faculty of Education, Balikesir University in the spring term of the academic season of 2009-2010. Teaching practice activities of teacher candidates at the schools were recorded in videos 3 times at different periods and uploaded on a web 2.0-based social network called “Facebook” and shared with other student teachers, adviser at the faculty, and the guiding teacher at the school. All the corresponding participants in this procedure watched the videos and exchanged their comments relevant to each video through the platform of facebook. In this study, a survey developed by Tschannen-Moran ve Hoy (2001) and adapted in Turkish by Capa, Cakiroglu and Sarikaya (2005) was conducted to investigate teacher’s self-efficacy as pre-test and post-test. Additionally, qualitative data consisting of electronic comments made on each video on the facebook platform were collected to examine the development process of self-efficacy of teacher candidates. The findings of the study show that there is a statistical significance between pre-test and post-test at α= 0,05 level (p=0,009). The results reveal that there is a positive developmental process in the self-efficacy of student teachers. The analysis of the qualitative data also supports these results. As a result of the study, the utilization of web 2.0 technologies along with digital videos in teaching practice courses was found to be an effective tool to develop teacher candidates’ self-efficacy.