Language and power relations in Martin Crimp's The Country

Abstract

Martin Crimp contributes greatly to the tradition of British playwriting with his dramatic and postdramatic plays. The scarcity of research in uncovering Crimp’s portrayal of the complex and dynamic relationships between language and power is a valuable source of motivation for this research. The thesis is designed in three sections: Firstly, Crimp’s place in the tradition of Contemporary British Drama is established and his avant-garde style and innovations in theatrical forms are analyzed. Secondly, the vigorous relationships between language and power are explored through the terminology of Barthes, Bourdieu and Foucault. The related terminology is appropriated to Crimp’s use of language in order to exert power. In the third section The Country is analyzed in terms of language that is used as a strong weapon to organize power relations among the characters in the light of the theoretical terminology. In the conclusion part, it is argued that Crimp’s language, which consists of poetry and cruelty, resists the established conventional standards and challenges any typical expectations for dramatic discourse. Instead he employs stimulating and inventive dialogues through word games and language strategies such as interrogations, repetitions, pauses, faint laughs, and euphemisms. The play’s emphasis on the denotational and connotational potency of words challenges the audiences/readers to dwell on the literal and metaphorical meanings of almost each and every word. Crimp takes his deserved place in the great tradition of British new writing due to his originality in language and his innovative attitude to theatrical form. He continues to push the boundaries of writing and theatrical representation where language is not a means of communication but on the contrary a screen preventing truth from resurfacing.

Martin Crimp dramatik ve postdramatik eserleri ile İngiliz tiyatro oyunu yazma geleneğine önemli katkılarda bulunur. Bu çalışma Crimp tiyatrosunda dil ve güç ilişkilerinin karmaşık ve dinamik yapısını çözerek, bu alandaki eksikliği giderme ve Crimp çalışmalarına katkıda bulunmayı hedefler. Tez üç ana bölümden oluşur: Birinci bölümde, Crimp’in avangard ve yenilikçi yazma tekniği incelenerek yazarın İngiliz tiyatrosundaki önemi vurgulanır. İkinci bölümde, dil ve güç arasındaki dinamik ilişki Barthes, Bourdieu ve Foucault’nun savunduğu teori ve terminoloji aracılığı ile açıklanarak ilgili terminoloji Crimp’e uyarlanır ve seçilen kuramcıların ilkeleri ile yazarın dil ve güç dinamiklerini ilişkilendirmesi arasındaki benzerlikler araştırılır. Üçüncü bölümde, The Country eserinde dilin güç ilişkilerini belirleyen etkili bir savunma ve saldırı aracı olduğu kuramsal terimler ve ilkeler rehberliğinde açıklanır. İncelenen eserde karakterler şiirsel fakat merhametsiz bir dil kullanarak tiyatro dilinin geleneksel olarak kabul görmüş standartlarına karşı koyar. Bunun yerine eserde kelime oyunları, sorgulama, tekrarlama, duraksama, hafif gülüşmeler ve örtmece gibi iletişim ve konuşma stratejilerinden oluşan merak uyandırıcı ve yenilikçi diyaloglar yer alır. İzleyici/okuyucu sözcüklerin öz anlamlarından daha çok çağrıştırdığı anlamları yorumlamak durumundadır. Crimp kullandığı dilin orijinalliği ve tiyatro formlarına olan yenilikçi yaklaşımı ile İngiliz yeni yazın geleneğinde önemli bir yere sahip olduğunu gösterir. Crimp The Country metninde örneklendirdiği gibi diğer eserlerinde de dilin bir iletişim aracı olmadığını hatta gerçeğin ortaya çıkmasını engelleyen bir nesne olduğunu gösterir; yazma ve tiyatral temsilin sınırlarını zorlamaya devam eder.