Öğretmen eğitiminde akran grup dayanışması

Abstract

Bu araştırmanın amacı Okul Deneyimi dersindeki “Geleneksel Reberlik” ve “Akran Grup Danışması” uygulamalarının Matematik öğretmen adaylarının epistomolojik inançlarına, öz yeterliliklerine, yansıtıcılıklarına etkisini belirleyerek öğretmen adaylarının Akran Grup Danışması (AGD) uygulamasını, AGD’ nin temel ilkeleri çerçevesinde nasıl deneyimlediklerini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 2016-2017 Eğitim-Öğretim yılı Güz yarıyılında Balıkesir Üniversitesi Orta Öğretim Fen ve Matematik Alanlar Eğitimi Matematik Öğretmenliği bölümünde okuyan 10 son sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Yakınsayan paralel karma desenin kullanıldığı bu araştırmanın nicel boyutunda ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel desen, nitel boyutunda ise bütüncül tek durum deseni kullanılmış ve deney grubu ile AGD oturumları gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın nicel bulgularına göre ‘Geleneksel rehberlik’ modeli öğretmen adaylarının öz-yeterliklerini, yansıtıcılıklarını ve epistomolojik inançlarını anlamlı ölçüde etkilememektedir. ‘AGD’ modeli ise öğretmen adaylarının öz yeterliliklerini anlamlı düzeyde etkilemezken yansıtıcılıklarını ve bazı alt boyutlarda ise epistomolojik inançlarını pozitif yönde anlamlı bir şekilde arttırmaktadır. Araştırmanın nitel bulgularına göre AGD, öğretmen adaylarının öz-yeterliklerine, yansıtıcılıklarına, epistomolojik inanaçlarına ve mesleki gelişimlerine olumlu yönde destek sağlamaktadır. Bu araştırmanın sonuçlarına göre öğretmen eğitiminde geleneksel rehberlik anlayışı yerine daha etkin uygulamalara ihtiyaç vardır. AGD oturumlarının Okul Deneyimi dersleriyle paralellik gösterecek şekilde öğretmen yetiştirme programlarına entegre edilmesi önerilmektedir.

The purpose of this research is to investigate the effects of the ‘Traditional Mentoring’ and ‘Peer Group Mentoring (PGM)’ practices on the epistemological beliefs, self-efficacy, reflectivity and experiences about PGM of the pre-service mathematics teachers in the context of school experience. The sample of the study consisted of 10 last year pre-service mathematics teacher in the 2016-2017 academic year. The parallel mixed pattern which is convergent in the research is used. In the quantitative dimension of the study, pre-test post-test kontrol group semi-experimental design was used. In the qualitative dimension, a holistic single case design is used. AGD sessions were held with the experimental group. According to the quantitative findings of the study, the ‘Traditional Mentoring’ does not significantly affect the self-efficacy, reflectivity and epistemological beliefs of the pre-service teachers. The PGM is significantly improves the reflectivity of pre-service teachers’ while it does not significantly affect their self-efficacy and it affects the epistemological beliefs significantly in the positive direction in some sub-dimensions. According to the qualitative findings of the research, PGM provides positive support to pre-service teachers’ epistemological beliefs, self-efficacy, reflectivity and professional development. According to the results of this research, more effective mentoring applications are needed instead of traditional mentoring in pre-service teacher education. It is recommended that PGM be integrated into teacher training programs in parallel with school experience course at university. In addition, longer-running studies is needed to form the PGM culture.