Bölgesel kalkınmaya yönelik Türkiye'de kurulan kalkınma ajanslarının bölgesel arası yakınsama etkisi

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti, kurulmasının hemen ardından kendisine “muasır medeniyetler seviyesinin üzerine çıkma” vizyonu belirlemiştir. Ulaşılması ancak mevcut maddi ve manevi tüm kaynakların bir ahenk içerisinde yönetilmesiyle gerçekleşebilecek bu kapsamlı hedef önündeki en büyük engellerden birisi bölgelerarası gelişmişlik farklarıdır. Her bölgenin kendine has temel dinamikleri içerisinde daha çok ekonomi boyutunda ele alınan, aynı zamanda diğer dinamikler üzerinde de katalizör etkisi olan bu farklar, iktisat literatüründe bölgesel farklılıklar olarak karşımıza çıkmaktadır. Literatürün çözüm olarak gösterdiği bölgesel kalkınmanın ilk aşaması olan karar diğer bir ifade ile bölgesel politika için mevcut durumun doğru tespiti kritik öneme sahiptir. Bölgesel iktisat literatürü, bu ihtiyacı karşılamaya yönelik “yakınsama” olarak adlandırılan analizleri ortaya koymaktadır. Tez çalışmasında, Türkiye’nin bölgesel kalkınma aracı olarak son dönemlerde kullanmaya başladığı aynı zamanda bölgesel farklılıkları da azaltmayı hedef alan Kalkınma Ajanslarının yakınsama konusundaki fonksiyonelliği, literatürde genel kabul görmüş Barro ve Sala-i Martin’in geliştirdikleri model ile incelenecektir.

Immediately after the establishment of Republic of Turkey, it determined the vision of "going beyond the level of contemporary civilizations" for itself. One of the biggest obstacles to this comprehensive goal, which can only be reached by managing the current material and spiritual resources in a harmony, is interregional development disparities. Such disparities which are addressed mainly by economic perspective among each region’s own basic dynamics and which additionally has a catalyst effect on other dynamics, appear as regional disparities in economics literature. The determenation of current situation properly is critical for decision in the other word regional policy, which is regional development’s first phase, shown by literture as a solution. Regional economic literature reveals the analyses called as "convergence" to meet this need. In the thesis, functionality of the Development Agencies, what Turkey has recently begun to utilize as a regional development tool and at the same time which aim to reduce regional disparities, will be examined regarding convergency with the model, developed by Barro and Sala-i Martin, having general acceptence in the literature.