Türabî divani and the peculiarities of the language

Abstract

Turabi, who was one of the most significant cultural figures of the 19th century, and his Divan's peculiarities of the language (phonetics, morphology, and vocabulary) are mentioned in this article.

Turabi had lived between 1849-1868 and adopted the leadership called dedebaba in Haci Bektash Veli Teldce of Haci Bektas Veli. Turabi was important and respected as a sufi poet in Alevi-Bektasi community.

Although it had been written in 19th century, Turabi Divan, is not very different from present Turkish. Its importance comes both from the divan tradition, and its reflection of the importance of Alevi-Bektasi sufi poetry in the 19th century.

As a sufi and a poet Turabi showed his cultural characteristics of his environment with his cordial poems.

Bu makalede 19. yüzyılın önemli kültür simalarından biri olan Türabî ve onun divanının dil özellikleri (ses, şekil, anlam özellikleri) üzerinde durulmuştur. Türabî, 1849 ile 1868 yılları arasında Hacı Bektaş postunda oturup dedebabalık yapmış bir kişi, Alevi-Bektaşi toplulukları arasında önemli ve saygın bir yer kazanmış mutasavvıf bir şairdir. 19. yüzyılda yazılmış bir divan olarak Türabî Divanı, dil özellikleri yönünden günümüz Türkçesinden çok farklı değildir. Fakat Divan, o dönem divan şiiri geleneğini - hele de Alevi-Bektaşi ve mutasavvıf bir şairin kaleminden çıkmış olması düşünülürse- göstermesi bakımından çok önemlidir. Önce mutasavvıf, sonra şair olarak Türabî, samimi ve içten duygularla yazdığı şiirlerinde, dâhil olduğu kültür çevresinin inceliklerini yansıtabilmiştir.