Muğla yöresi alevi türkmenlerinde ölümle ilgili inanç ve pratikler

Abstract

Bu yazıda, Moğol istilası sonucunda Türkistan'dan Anadolu'ya gelen, bu ülkede kendi iktisadi faaliyetlerine uygun yerler bulamadıkları için ormanlık ve dağlık yerlerde yurt tutmak zorunda kalan, ağaç işçiliği ile uğraştıkları için Ağaç-eri adı verilen, Tahtacı olarak bilinen Muğla yöresi Türkmenlerinin ölümle ilgili inanç ve pratikleri üzerinde durulmaya, tespitler yapılmaya çalışılacaktır. Örneklere ve tespitlere geçilmeden önce, bireyin yaşamındaki üç önemli geçiş noktasının sonuncusu olan "ölüm" hakkında kısa bilgiler verilecektir. Çalışmanın esas bölümünü, sahada derlemeler yoluyla elde edilmiş, kuşaktan kuşağa aktarılan, belirli kuralları olan, yöre insanının inanç ve düşünce yapısını, yörenin kültürüne ait izleri yansıtan ölüm ve ölümle ilgili inanç ve pratikler oluşturacaktır.

In this article, it has been tried to give information and show practies related to the beliefs about the death of Muğla Turkmens, who had to came and setle down to the forests and the mountain regions of Anatolia from Türkistan as a result of the Mongol invasion. This settlement was resulted in insufficient economic conditions; thus, those in the severe conditions were named as "Ağaç-eri" and were known as "Tahtacı". Before the samples and proofs, it is necessary to give brief information about the concept of death which is one of the three main parts of an individual's life. The main part of this study focuses on death and believes about death. The data is obtained through field studies. These are believed to heve been transfered from generation to generation and have certain rules and show the believes of local people*