The role of language and trauma in Harold Pinter’s the birthday party and ashes to ashes

Abstract

Harold Pinter kurgusal yaratıcılığı, karakter sunumu ve dili özgün kullanma biçimi ile savaş sonrası Britanya tiyatrosunun en önemli figürlerinden biri olmuştur. Oyunlarındaki karakterlerin psişik düzensizlikleri ya da zihinlerinde travmatik eğilimler olabilir; ancak Pinter bunları o kadar güçlü ve gerçekçi bir şekilde anlatmıştır ki, bu kişilerin travmaları da gerçek insanların travmaları gibi incelenebilir hale gelmiştir. Cornell Üniversitesi’nde Profesör olan Cathy Caruth köklerini psikiyatrist van der Kolk ve çalışma arkadaşlarının klinik psikoloji bulgularına dayandırdığı Edebi Travma Teorisi’ni kurmuştur. Ancak başka bir klinik psikiyatrist olan Richard McNally, baştaki teoriye karşı çıkmış ve travma kurbanlarının travmalarını ifade edebileceklerini ancak şahit oldukları travmaları bahse uygun görmediklerini ifade etmiştir. Bu tez Harold Pinter’ın iki oyununu travma teorisinin çoğulcu bir modeli ile inceleyecek olup metinlerde travmanın ifade edilebilirlik ya da ifade edilemezliği üzerine metinsel referansları irdeleyecektir.

Harold Pinter has been a writer whose fictional creativity, presentation of his characters and the unique way of using the language make him one of the most significant figures of the post war British drama. The characters in his plays tend to have psychic instabilities or highly traumatized minds which Pinter depicts in such a powerful and lively manner that their traumas can also be identified with those of real people. Cathy Caruth, a professor at Cornell University, embarks on investigating the figures of fictional works in the light of clinical psychology and she has founded the literary trauma theory. Yet, although Caruth has based her theory on the clinical findings of van der Kolk and his colleagues, Richard McNally, another clinical psychiatrist, opposes the initial theory on the grounds that the trauma can be represented by the survivors, yet they may opt for not mentioning about the atrocities they witnessed. This idea clashes with Caruth’s foundational theory. This thesis will make a pluralistic model of reading of Harold Pinter’s two plays which will scrutinize textual references to both the speakability and unspeakability of the traumatic experience and the feeling of trauma that comes along.