Farklı fiksatiflerin bazı testis hücrelerindeki AQP-9 immunoreaktivitesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması
Künye
Fazlıoğlu, Hatice Gül. Farklı fiksatiflerin bazı testis hücrelerindeki AQP-9 immunoreaktivitesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Balıkesir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2024.Özet
Fiksasyonu problemli olmasından dolayı testisler ile yapılan histomorfolojik ve immunohistokimyasal çalışmalarda en uygun fiksatifi belirleme çalışmaları zaman zaman histopatolojinin konusu olmuştur. İmmunohistokimyasal analizlerde iyi bir fiksatiften beklenen en önemli özellik aranan proteini iyi koruması ve immunoreaktiviteyi güçlü bir şekilde ortaya çıkarmasıdır. Bu çalışmada, farklı fiksatiflerin sıçan testisleri üzerindeki histomorfolojik etkileri ve testis hücrelerindeki AQP-9 boyanma şiddetleri üzerindeki etkileri karşılaştırılmıştır. Çalışmada histopatolojide rutin olarak kullanılan %10’luk nötral tamponlu formaldehit (%10’luk NTF), modifiye Davidson (mDF), Bouin (BF) ve Stieve’s (SF) fiksatifleri kullanıldı. Çalışmada fiksatiflerin her biri için 6’şar adet, toplam 24 adet testis dokusu kullanıldı. Daha önce hazırlanan parafin bloklardan alınan kesitler rutin histolojik prosedürlerden geçirildi, immunohistokimyasal metot kullanılarak AQP-9 antikoru ile işaretlendi ve histomorfometrik ve immünohistokimyasal analizleri yapıldı.
Histomorfometrik ölçümlerimiz mDF ve SF fiksatiflerinin sıçan testisinin morfolojik bütünlüğünü birbirine yakın düzeyde iyi koruduğunu ve hücresel detayları daha iyi ortaya çıkardığını gösterdi. Ayrıca morfolojik bütünlüğü koruma yönünden en kötü performans %10’luk NTF’ye aitti. İmmunohistokimyasal analizlerimiz BF’nin seminifer tübüllerin germ ve Sertoli hücrelerindeki AQP-9 ekspresyonunu açığa çıkarma yönünden en iyi performansa sahip fiksatif olduğunu, onu sırasıyla mDF ve SF’nin takip ettiğini gösterdi. SF’nin ise interstisyel alanın Leydig hücrelerindeki AQP-9 ekspresyonunu açığa çıkarma yönünden en iyi performansa sahip fiksatif olduğu, onu sırasıyla mDF ve BF’nin takip ettiğini görüldü. Ayrıca %10’luk NTF’nin her iki testis alanında da AQP-9 ekspresyonunu açığa çıkarma yönünden en kötü
performansa sahip olduğu tespit edildi. Ölçümlerimiz de göstermektedir ki, sıçan testis dokusunda bundan sonra yapılacak histomorfometrik çalışmalarda mDF ve SF’nin, AQP-9 ekspresyonuna yönelik yapılacak immunohistokimyasal analizlerde birbirlerine yakın değerlere sahip olan SF, mDF ve BF testis fiksasyonu amacıyla tercih edilebilir. Determining the most suitable fixative for histomorphological and immunohistochemical studies of testicular tissue has periodically been a subject of interest in histopathology due to fixation-related issues. In immunohistochemical analyses, a key characteristic expected of a good fixative is its ability to preserve the target protein effectively and to enhance immunoreactivity robustly. This study compares the histomorphological effects of different fixatives on rat testicular tissue and their impact on the staining intensity of AQP-9 in testicular cells. In this study, fixatives routinely used in histopathology were employed: 10% neutral buffered formalin (10% NBF), modified Davidson’s (mDF), Bouin’s (BF), and
Stieve’s (SF). For each fixative, six tissue samples were analyzed, totaling 24 testicular tissue samples. Sections from previously prepared paraffin blocks were subjected to routine histological procedures,
labeled with AQP-9 antibody using immunohistochemical methods, and analyzed through histomorphometric and immunohistochemical techniques. Histomorphometric measurements indicated that mDF and SF fixatives preserved the morphological integrity of rat testicular tissue and cellular details at similar, high levels. The 10% NBF exhibited the poorest performance in maintaining morphological integrity. Immunohistochemical analyses revealed that BF was the most effective fixative for revealing AQP-9 expression in germ and Sertoli cells of the seminiferous tubules, followed by mDF and SF. SF was the most effective fixative for revealing AQP-9 expression in Leydig cells of the interstitial area, with mDF and BF following in effectiveness. Additionally, 10% NBF demonstrated the poorest performance in exposing AQP-9 expression in both testicular areas. Our measurements suggest that for future histomorphometric studies of rat testicular tissue, mDF and SF should be preferred, while for immunohistochemical analyses of AQP-9 expression, SF, mDF, and BF are the preferred fixatives with
comparable performance.