A comparison of the general approach of surgeons toward cerebral palsy patients and the current literature

Abstract

Objective: The purpose of the present study was to conduct a survey concerning the attitudes toward patients with CP among physicians in the fields of orthopedics and traumatology in Turkey. Materials and Methods: A questionnaire containing 20 items was produced to determine the attitudes toward patients with CP of specialist physicians in these fields. Results: One hundred fifteen such physicians performing clinical procedures on CP patients participated in the study - 47 (40.9%) assistant doctors, 43 (37.4%) specialist physicians, 11 (9.6%) assistant professor doctors, 11 (9.6%) associate professor doctors, and three (2.6%) professor doctors. The participants in the study most frequently reported identifying CP in the 1-2 age group (n=47, 40.9%). The CP cases identified in the 1-2 age group were most frequently referred to the physical therapy and rehabilitation department, and those in the 3-12 age group to the pediatric neurology department. The most frequently encountered subtype was spastic CP (n=108, 93.9%). Conclusions: The purpose of this study investigating the clinical knowledge, skills and attitudes concerning CP among orthopedic physicians under clinical conditions was to contribute to the development of a specific treat-ment plan.

Amaç: Bu çalışmanın amacı ülkemizde Ortopedi ve Travmatoloji alanındaki hekimlerin serebral palsili (SP) hastalara yaklaşımları konusunda bir anket araştırması yapmak ve çıkan verileri güncel literatur eşliğinde tartışmaktır. Gereç ve Yöntem: Ortopedi ve travmatoloji alanında uzman hekimlerin serebral palsili hastalar ile ilgili yaklaşımlarının belirlenmesi amacıyla 20 soruluk bir anket oluşturuldu. Bulgular: Çalışmamıza SP hastaları üzerinde klinik uygulamalar yapan 115 tane ortopedi ve travmatoloji alanında asistan, uzman, doktor öğretim üyesi, doçent doktor, profesör doktor katılmış olup; 47 (%40.9) katılımcı asistan doktor, 43 (%37.4) katılımcı uzman hekim, 11 (%9.6) katılımcı doktor öğretim üyesi, 11 (%9.6) katılımcı doçent doktor ve 3 (%2.6) katılımcı profesör doktor idi. Çalışmada katılımcılar, poliklinik koşullarında SP tanısı konulan hastaların en fazla 1-2 yaş grubunda (n=47, %40.9) idi. 1-2 yaş grubunda saptanan SP’li olgular; en sık fizik tedavi ve rehabilitasyon bölümüne yönlendirilirken, 3-12 yaş grubunda saptanan SP’li hastaların en sık çocuk nöroloji bölümüne yönlendirildikleri belirtilmiştir. Sonuç: Bu çalışmada poliklinik koşullarında ortopedi hekimlerinin SP hastalığı ile ilgili klinik bilgi, becerileri ve tutumları irde-lenmekle birlikte bu konuda belirli bir tedavi şeması oluşturulmasına katkı yapılmak istenmiştir.