Erken çocukluk eğitiminde önem verilmesi gereken gelişimsel alanlar: Anne-baba ve öğretmen önceliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu araştırmanın amacı anne-babaların ve okul öncesi öğretmenlerinin 36-72 aylık çocuklar için geliştirilmiş olan okul öncesi eğitim programında hedeflenen gelişimsel alanların öncelikleri hakkındaki görüşlerini ve görüşleri arasındaki tutarlılığı incelemektir. Araştırmanın örneklemini 1600 anne-baba ve 158 okul öncesi öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada kesitsel tarama modeli kullanılmış ve veriler araştırma için geliştirilen veri toplama aracı kullanılarak toplanmıştır. Sonuçlara göre anne ve babaların okul öncesi eğitim programında tanımlanan gelişim alanlarının önceliklerine ilişkin algıları sosyo-ekonomik düzeylerine, çocuklarının cinsiyetine ve yaşına bağlı olarak değişkenlik göstermektedir. Bulgular öğretmenler arasında gelişim alanlarının önceliğini değerlendirme açısından bir fark olmadığını ortaya koymuştur. Araştırma sonuçları gelişim alanlarının önceliklerine ilişkin anne-babaların ve öğretmenlerin algıları arasında büyük oranda tutarlılık olduğunu ve öğretmenlerin yalnızca psikomotor alandaki gelişimi anne-babalara göre daha öncelikli olarak değerlendirdiğini göstermektedir.

The purpose of this study was to examine parents’ and early childhood teachers’ perceptions of the priorities for developmental areas targeted in the Turkish Early Childhood Education Curriculum for children aged 36-72 months. The sample of this study consisted of 1600 parents and 158 early childhood teachers. The study utilized a survey research design. Data were collected using an instrument designed for the study. Results indicated that parents’ priority perceptions for the developmental areas targeted in the curriculum differ based on their socioeconomic status and the age and gender of their children. The findings demonstrated no significant difference in teachers’ priority perceptions. The results indicated congruence between parents’ and teachers’ priority perceptions with teachers only perceiving psychomotor development as more important than parents.